Zero Kontaktu - decyzja

Zero Kontaktu (No Contact) to decyzja, która jest najlepszą ochroną przed wpływem narcystycznych rodziców. Nie zawsze jest możliwe zerwanie kontaktów z szefem czy z narcystycznym byłym małżonkiem (jeśli dzielicie opiekę nad wspólnymi dziećmi). Ale możesz zakończyć kontakt z narcystyczną matką raz na zawsze. Co nie oznacza, że to jest łatwe.

Zero Kontaktu (ZK) znaczy literalnie... zero kontaktu. To całkowicie odcięcie się od narcystycznego rodzica. Przestajesz odwiedzać matkę (lub oboje rodziców, jeśli masz przyzwalającego ojca) i nie przyjmujesz jej u siebie. Nie dzwonisz do niej, nie odbierasz telefonów. Nie odpisujesz na smsy, nie kontaktujesz się przez internet. Nie podchodzisz do niej i nie rozmawiasz z nią, kiedy spotkasz ją przypadkowo - traktujesz jak obcą osobę. Usuwasz z kręgu znajomych w internecie. Nie kontaktujesz się z nią nigdy i pod żadnym pozorem. Z żadnego powodu. Żeby to się udało, musi to być naprawdę zero kontaktu. 

Po pierwsze, to jest możliwe. Na pewno przez lata upokorzeń, przykrości i okrucieństw (a może tylko całkowitej obojętności) ze strony Twojej matki przemknęła Ci nieraz myśl, by uciec od niej, od całej Twojej rodziny pochodzenia, od jej toksycznego wpływu, który Ciebie zatruwał. Ale nasza kultura programuje nas (opacznie rozumiane Czcij ojca swego i matkę swoją) byśmy dbali wyłącznie o ich poszanowanie, dobro i interesy. A swoje zawsze im poświęcali. Nasi narcystyczni rodzice i nasze konserwatywne otoczenie wmawia nam, że byłoby strasznym okrucieństwem odciąć się od własnej rodziny. Bo wydaje się, że to jest ostatnia instancja, ludzie, na których zawsze możesz liczyć, zawsze lojalni i po Twojej stronie. Tymczasem to nie zawsze musi być prawda. I często bywa, że nie jest. Narcyzi są nie tylko obojętni na los swoich dzieci - bardzo często są ich największymi wrogami. Usłyszysz nieraz Przecież to Twoja matka. No fakt, to Twoja matka, ale to nie upoważnia jej do uporczywego czynienia Ci krzywdy. Spójrz wtedy na siebie w lustrze i powiedz Przecież to człowiek. Istota ludzka mająca swoje uczucia, marzenia, plany, prawo do szacunku i godności. Chroń ją. To jest Twój najważniejszy obowiązek, oprócz chronienia Twoich dzieci. Kiedy pomyślisz o tym, żeby zdecydować się na Zero Kontaktu, odezwie się także atawistyczny lęk przed odłączeniem się od stada. Tymczasem to stado w niczym Ci nie pomaga i nie chroni, najczęściej samo jest przyczyną Twoich problemów i nieszczęść. To tylko atawizm. 

Po drugie - decyzja o przejściu na Zero Kontaktu jest ostatecznym pożegnaniem z Twoim marzeniem o prawdziwej rodzinie, kochającej matce. To bolesny cios, świadomość, do której trzeba dojrzeć - nigdy nie będziesz miała dobrej matki.
Twoja matka Cię nie kocha, Twój ojciec Cię zdradził, Twoje rodzeństwo wybrało kogoś innego. Przed Tobą ogromna praca nad tym - nad żałobą i odbudowaniem poczucia własnej wartości. Ale Zero Kontaktu jest pierwszym i niezbędnym krokiem do zagojenia tych ran. Podtrzymywanie stosunków z nią, nawet na Małym Kontakcie, wciąż będzie je otwierało na nowo. Nadzieja umiera zawsze ostatnia.

To nie jest prosta decyzja. Skoro jednak myślisz o tym, na pewno rozważyłaś wszystkie za i przeciw. Na pewno też doszłaś do punktu, w którym zrozumiałaś, że nie ma nic, co mogłabyś zrobić, by naprawić stosunki z matką, co by nie wymagało poświęcenia całej Twej godności, szczęścia, rodziny, męża, dzieci, czasu, energii czy pieniędzy. Że wybór jest tylko taki: albo Ty nieszczęśliwa, a ona znośna, ale także niezbyt szczęśliwa (narcyzy nigdy nie są dość zadowolone i zaspokojone). Albo Ty szczęśliwa, a ona wściekła (przez jakiś czas). Innej opcji nie ma. Z narcyzą nie ma gry, w której obie strony wygrywają ani porozumienia bez przemocy. Ona zawsze musi wygrać, a Ty przegrać. A Ty nie chcesz przegrać, prawda? Więc przestajesz grać w tę grę. Zrozumiałaś, że ona się nie zmieni. Nigdy. Że wyczerpałaś wszelkie możliwości porozumienia. Jeśli tak nie jest, zastanów się jeszcze raz, ale zrób to uczciwie - próbuj porozumienia z nią, jeśli naprawdę jeszcze pozostało coś, co możesz zrobić. Narcyzy zresztą zwykle ułatwiają nam te dylematy. Często decyzja o przejściu na Zero Kontaktu zapada po szczególnie podłym zachowaniu narcyzy. Zwykle następuje ono po Twoich próbach obronienia swoich granic i ograniczenia wpływu matki na Twoje życie. Ona się wścieka, wzmaga przemoc i nękanie, co zamiast przywrócić Cię karnie na wyznaczone Ci przez nią miejsce, powoduje, że podejmujesz ostateczną decyzję. Czasem to jest rzecz drobna, ale kolejna z tysięcy takich rzeczy. Kropla, która przelała czarę goryczy. Jak to było u mnie opiszę w poście Moja historia.

Zero Kontaktu jest ostatecznym POWIEDZENIEM "NIE" WOBEC PRZEMOCY. Odejściem od toksyczności. Zauważ, że to nie jest agresywne wobec narcyzy - nie spierasz się już z nią, nie dyskutujesz, nie przeciwstawiasz się. Po prostu opuszczasz ją na zawsze, wycofując się z jej życia. Będzie odtąd wolna od Ciebie i będzie mogła żyć takim życiem, jakie jej odpowiada. Jeśli byłaś Kozłem Ofiarnym w swojej rodzinie pochodzenia, narcyza teoretycznie powinna przyjąć z ulgą pozbycie się Ciebie, jej "problemu". Tak nie będzie, ale to temat na następny post.

Jak to zrobić? Zasadniczo są dwa sposoby: z powiadomieniem narcyzy o Twojej decyzji i bez. Bez powiadomienia wychodzi naturalnie i łatwo, jeśli Twoja matka należy do tych ignorujących - ledwo Cię zauważa, chyba, że akurat Cię do czegoś potrzebuje użyć albo poprawić sobie samopoczucie Twoim kosztem. W tym przypadku po prostu przestajesz podejmować próby kontaktu z nią. W przypadku matki ignorującej, zwykle tylko Ty zabiegałaś o rodzinne kontakty, spotkania, jeśli przestaniesz to robić, Twoja matka na pewno też nie będzie się o to starała. Staną się coraz rzadsze, aż ustaną zupełnie. To ten łatwiejszy typ. Gdybym nie miała dzieci, na manipulowaniu którymi zależało mojej matce, być może właśnie w ten sposób by się odbyło nasze ostateczne rozstanie. Miała mnie gdzieś od wielu lat i nie zauważyłaby różnicy, gdyby mnie nie było i akurat nie byłabym do czegoś potrzebna. To jest ten prostszy wariant (prostszy tylko w tym sensie, że narcyza nie będzie stawiała oporu i przystanie na zakończenie kontaktu). W większości wypadków jednak będzie trzeba (lub możesz to zrobić, jeśli chcesz) powiadomić rodzinę, że zrywasz z nimi kontakty. To trudne, ale wykonalne. Warto zrobić to na piśmie, żeby został dowód (jak wiesz już z postu o Gaszeniu, narcyza potrafi się wyprzeć całkowicie tego, co usłyszała). Jeśli zrobisz to przez telefon czy osobiście, prawdopodobnie uda się jej Ciebie zdenerwować, wciągnąć w dyskusję, tłumaczenie się itd. Tego nie chcemy. Informacja powinna być krótka, np. Informuję, że uważam naszą relację za zakończoną. Od tej chwili nie życzę sobie żadnych bezpośrednich lub pośrednich kontaktów z tobą, osobistych, telefonicznych czy internetowych. Nie życzę sobie żadnych wizyt, telefonów czy listów. I na tym koniec. Nie pisz narcyzie, dlaczego z nią zrywasz, choć na pewno będzie Cię bardzo kusiło, by uzasadnić swoją, jakby nie patrzeć, radykalną decyzję. Albo po prostu wygarnąć jej na koniec. To nie ma sensu. Ona doskonale wie, co jej zarzucasz, mówiłaś jej o tym z pewnością wiele razy, z zerowym rezultatem. A jeśli coś napiszesz, ona zacznie się bronić, dyskutować, wmawiać, że coś sobie wymyśliłaś, kłamać na Twój temat. Ty będziesz chciała na to odpowiedzieć (szczególnie na oszczerstwa, które z jej strony są pewne jak w banku) i całe postanowienie o braku kontaktu szlag trafi. Pamiętaj, Zero Kontaktu znaczy zero kontaktu. Nie możesz zmienić jej zachowania, możesz zmienić tylko swoje. Po tym liście prawie na pewno będzie reakcja, mniej lub bardziej wroga lub usiłująca Cię wpędzić w poczucie winy. Nie odpowiadaj na nią.
Dalsze informacje o tym, jak to zrobić, w poscie Zero Kontaktu - co i jak?

Zero Kontaktu to decyzja trudna i ostateczna. Nie podejmuj jej pochopnie. Być może dla Ciebie inne formy będą lepsze. Napiszę o nich wkrótce. Jeśli jednak zdecydujesz się na to, służę informacją i wsparciem.

Nie jesteś sama.