Narcystyczne manipulacje - Ciche dni

Ciche dni (silent treatment), to ignorowanie manipulowanej osoby, wykluczanie jej z rodziny czy grupy, z wydarzeń i informacji.

Narcyzy używają ich z kilku powodów. Pierwszy to unikanie odpowiedzialności za wyrządzoną krzywdę. Narcyza Cię krzywdzi, bezpodstawnie oskarża, awanturuje się, wyzywa Cię i zostawia w stanie kompletnej emocjonalnej rozsypki, pobitą psychicznie lub fizycznie, płaczącą. Po tym kontakcie następuje milczenie z jej strony przez jakiś czas (nie rozmawia z Tobą, nie dzwoni, nie kontaktuje się). Trwa to od paru dni do paru miesięcy.  Po czym odzywa się do Ciebie, jakby nigdy nic się nie stało. Po prostu pewnego dnia dzwoni i zaczyna rozmowę np. o zakupach. Nie wspomina ani słowem o minionym wydarzeniu, nie mówiąc już o przeproszeniu Ciebie za to, co się stało.
Nigdy nie zapomnę dnia, kiedy doszło do decydującej rozmowy (po której zerwałam kontakt z rodzicami). Był to z ich strony zmasowany atak, niezasłużona, okrutna krytyka, wyzwiska, wrzaski, niedopuszczanie do głosu. A dwa dni później, jak gdyby nigdy nic... przysłali mi życzenia imieninowe smsem. Jakby nic się nie stało. Miesiąc po tym, nie kontaktując się w tym czasie, nagle ni z tego ni z owego zapytali, kiedy wnuki do nich przyjadą. Przeżyłam coś takiego wiele razy - im gorzej mnie matka potraktowała, tym dłużej milczała po tym wydarzeniu. Narcyza oczekuje, że będziesz przechodzić do porządku dziennego nad jej emocjonalnymi napadami, scenami furii i nadużyciami. Normalny człowiek poczuwałby się do przeprosin, ona uważa, że nic się nie stało, albo że to Ty ją powinnaś ją przeprosić. Każdemu zdarza się niesłusznie kogoś napaść, jednak u niej to jest stałe zachowanie i NIGDY za nie nie przeprasza.

Inną odmianę cichych dni jest karanie za nieposłuszeństwo. Kiedy nie robisz wszystkiego dokładnie po linii narcyzy, a szczególnie jeśli się jej wprost przeciwstawiasz, zacznie Cię traktować jak powietrze. Nie rozmawia, nie dzwoni, nie odbiera Twojego telefonu. Nie informuje Cię o ważnych wydarzeniach (np. że Twoja ukochana babcia jest umierająca), wyklucza Cię ze spotkań rodzinnych. Wprost lub pośrednio, poprzez ignorowanie Cię, grozi Ci wykluczeniem z całej rodziny, strasząc, że zostaniesz sama i zginiesz bez nich marnie. W głębi ducha wciąż jesteśmy zwierzętami stadnymi i groźba wyrzucenia ze stada wywołuje w nas paniczny lęk. Jest tak, bo jeszcze nie tak dawno banicja z plemienia oznaczała zagrożenie życia. Stąd Twój dzisiejszy strach. Przypomina Ci też czasy dzieciństwa. Prawdopodobnie, kiedy byłaś mała i mieszkałaś z matką, w ciche dni narcyza traktowała Cię jakbyś była przezroczysta, ograniczając kontakt do dania Ci czegoś do jedzenia czy wyprawienia Cie do szkoły. A czasem nawet i to nie – kiedy narcystyczna matka się obraża, bywa, że nawet nie nakarmi swojego dziecka. Jak byłam dzieckiem to były najsamotniejsze dni mojego życia. Matka nie patrzy na Ciebie, nie dotyka, nie odpowiada na pytania, a jeśli spojrzy to ze wstrętem. To przerażające zachowanie dla dzieci, bo dzieci są całkowicie zależne od rodziców i wiedzą, że bez nich nie przeżyją. Muszą dobrze myśleć o dorosłych, więc jeśli jest źle, zaczynają obwiniać siebie, że musiały coś same źle zrobić, skoro mamusia się gniewa. Ponieważ jest w Tobie ciągle to przestraszone dziecko, kiedy matka odrzuca Cię jako dorosłą osobę, także jesteś przerażona i czujesz się winna. Robisz wszystko, by znowu odzyskać jej zainteresowanie i „miłość”. Dzwonisz, przepraszasz, zabiegasz o pogodzenie się, choć to ona skrzywdziła CIEBIE.

Trzecim powodem, dla którego narcystyczna matka stosuje ciche dni, jest chęć przetestowania Twoich granic i ponownego przejęcia kontroli. Matka nie odzywa się, licząc, że zmiękniesz w swoim postanowieniu obronienia swoich interesów. Liczy też, że za jakiś czas, kierowana sentymentem i prostym zapominaniem złych rzeczy, uznasz, że nic takiego strasznego się nie stanie, jeśli odpuścisz swoje granice i pozwolisz jej robić to, na co przestałaś się zgadzać. Albo stanie się, ale uznasz, że musisz się przystosować, bo to Twoja matka. Jeśli zarobiłaś ciche dni za jasne wytyczenie swoich granic (np. poinformowałaś matkę, że od tej pory nie życzysz sobie telefonów od niej codziennie), będą one służyły sprawdzeniu, czy jesteś naprawdę skłonna się ich trzymać. Po okresie milczenia matka ni z tego, ni z owego się odezwie i zacznie robić dokładnie to, czego jej wyraźnie zabroniłaś (zacznie dzwonić codziennie, albo np. krytykować Twojego męża), specjalnie Cię prowokując, by pokazać, kto tu ma władzę i kontrolę.

Mam na to wszystko tylko jedną radę. Jeśli czujesz się skrzywdzona i nie chcesz przepraszać (masz rację), nie rób tego. Jeśli to jest kara - przeczekaj. Nie dzwoń do niej, nie pisz, nie przepraszaj, jeśli nie czujesz, że naprawdę coś źle zrobiłaś. Jeśli ogarnia Cię przerażenie na myśl o tym, że zostaniesz na świecie sama, bez rodziny, nikt Ci nie pomoże w razie choroby itd., zrób uczciwy rachunek:

• Ile razy mogłaś naprawdę liczyć na swoją matkę (nie mówię tu o pustych gestach pod publiczkę, które miały ją pokazać w dobrym świetle tylko o realnej i konkretnej pomocy, jakiej rzeczywiście potrzebowałaś)? 
• Jakie jest prawdopodobieństwo, na podstawie dotychczasowych doświadczeń (nie deklaracji, ale faktów), że Ci pomoże, jeśli naprawę będziesz w potrzebie? 

Skoro tu jesteś, założę się, że wynik bilansu będzie jasny: ona Ci nie pomoże. Co więc stracisz, jeśli przestaniesz zabiegać o nią?
Poza tym: jeśli ona milczy, bo Cię skrzywdziła i robi tak systematycznie, pora sobie zadać pytanie: czy chcesz być tak traktowana do końca życia? Jeśli nie, czas przejść na Zero Kontaktu. Jeśli tego nie zrobisz, każda konfrontacja z nią (próba powiedzenia się, jak się czujesz i jak bardzo jesteś zraniona) skończy się tak samo: manipulacją zwaną gaszeniem. Albo przerzuceniem winy na Ciebie. Nie oczekuj, że Cię kiedykolwiek przeprosi (jeśli nawet powie coś na kształt przeprosin, nigdy nie będzie to proste przyznanie się do winy, tylko coś mniej lub bardziej wykrętnego. Typowe "przeprosiny" mojej matki:

• Jesteś przewrażliwiona
• Źle mnie zrozumiałaś
• Może jakieś błędy popełniliśmy 
• Pora byś zakopała topór wojenny
• Poradź sobie wreszcie ze swoimi demonami

Każde z tych zdań sugeruje, że to moja wina, że mnie skrzywdziła, ja nie rozumiem, ja nie radzę sobie, mam demony, a jej udział w tej krzywdzie jest co najwyżej przypuszczalny. Nie daj sobie wciskać tego kitu. Krzywda to krzywda.